Ayrýlýðýn hüznü Musallat olunca yüreðime Bir aðýrlýk çökmüþtü üzerime Adýný andýðým her vakit Kuþ gibi narin ve aðlamaklýydým o demde
Ýçimden çýkarmak isterken kendimi Eksik kalmýþlýðýmdandý telâþým Bahçelerimin, boynu bükük çiçekleri Yas tutarken uzletime, Gelmek istesem de gelemem Zira sebebim… Kederimle mutabýkken kaderim O anda yörenden ayrý düþerim
Kimsenin anlamadýðý dilde Aðzýmda neler gevelerim, aman ya Rabb’im! Herkeste bir þaþkýnlýk Ýdrakten uzak, neden bahsederim Neden Aralýksýz dünü özlerim
Güneþ Alnýma vurmayalý kaç asýr oldu bilmem Zamanýn bile Silmeye kýyamadýðý ayak izinde Solmuþken göz bebeklerim Uykuyla küs vaziyette Hâlâ tam vardiya Dünlerimin baþýný beklerim
Ýflâhý, kesilmeye yüz tutmuþ dizlerim Çökmesi an meselesi Fark etsem de etmesem de, Tek kiþilik meydanda Ýðne atsan, yere düþmez çevremde Ýþte sýrf bu yüzden Var gücümle direnirim Keza onca insan Düþmandan hallice desem de Hiçbiri dost deðil.
9Ekim015/NÜS
Sosyal Medyada Paylaşın:
NÜS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.