Hakk’tan icâzetli Rehber’i varken
Sarp yola meyledip, aksayan gördüm...
Doðrudan þaþmanýn ederi nâr’ken
Ýnatla karayý, ak sayan gördüm.
Ar iðfal edilmiþ, fikirler cünup
Kopuyor, dal sanýp, tutulan her ip...
Ýblisin önüne postunu serip,
Nefse itaati hak sayan gördüm.
Dilinde ben’likten bin leke varken
Ser’de Hakk’ka hilaf meleke yârken
Gözlerin sevgiye kurduðu dârken
Kalbini pýrlanta, pak sayan gördüm.
Unutup Rabbine zor vaadini
Gaflete satmýþ kul, her saatini
Mahþerde Resûl’un þefaatini
Hamiline açýk, çek sayan gördüm.
Ruh bedenden bîzâr, af dilenirken
Tövbeler "son an"a ötelenirken
Günah çukurunda debelenirken
Sevabýný hadsiz, çok sayan gördüm.
Gözler kalpten alýp, döktükçe kini
Zarardan bîhaber öfke zengini
Reddedip Resûl’ü, Kitâb’ý, Dîni
Sin’den ötesini yok sayan gördüm.
Seyr-ü sefer ettim koca küreyi
Vardým bîçâreye, sundum çareyi
Kabirden öteye olan süreyi
Eksik tövbelere ek sayan gördüm.
Mecit AKTÜRK