Oklar sadakýnda, sükutta yaylar
Ne hakaret, küfür, ne haddi aþma
Ne farklý fikirde hemen sataþma
Gel de sen bu iþe sevinme, þaþma
Demek isteyince oluyor beyler!
Zifir el verince özlemle tan’a
Huzura gark olduk, bitti tantana
Acýyasým geldi mel’un þeytana.
Tat veriyor artýk içtiðim çaylar.
Ne harfe tahdit var, ne heceye gem
Kalemler yine hür, yine gözü pek.
Lâkin üslup farklý, söz ipek ipek
Ne "gavurun dölü", ne "hâin-köpek"
Hicivler kalplere vermiyor elem
Muhabbet olunca nefsi eðiten
Elini uzatmýþ düne dek iten.
Vazgeçmiþ yangýna körükle giden.
Bir baþka yazýyor bu sefer kalem.
Ne kavga görünce, þirreti teþvik
Ne öfkeyle bakan asýk bir surat.
Ne de kýrýk bir kalp, yaralý kanat
Ýþte paylaþým bu, bu Edebiyat!
Dizeler ölçülü, kalemler müþfik.
Edep öðrenince klavye tuþu
Akleden terketmiþ sarpý, yokuþu.
Sulha kanat çýrpmýþ Ebabil Kuþu.
Ne düþman var artýk, ne de müttefik!
Serde us, dilde ar olunca mûkim
Kine sebep deðil siyâsi fikir.
Hiç kimse kimseyi etmiyor tahkir.
Vatan bir, Bayrak bir, endiþemiz bir!
Huzuru, barýþý kim istemez, kim?
Düþmanýmýz ortak, niyetler halis
Sýrtý sýrta vermiþ halk, asker, polis.
Daðýlmakta artýk zirvelerde sis.
Cami avlusuna metânet hakim.
Millet bir olunca þok oldu hâin
Altýndan çekildi kýrmýzý halý
Anladý...Anlýyor! Pabuç pahalý
Bir hataydý, geçti, Habur masalý.
Soy meziyet deðil demiyor mu din?
Ayrý olsa dahi kökte ýrkýmýz
Ortak müþterekte yoktur farkýmýz
Sevgi taþýmalý gönül arkýmýz.
Ki, böbürlenmesin kovulmuþ Lâin.
An-be-an artarken demi kederin
Sönmek üzereyken son umut çýram
Kurtuldum kâbustan, iyleþti yaram
Bugün hüzün ile hoþ deðil aram :)
Bir meltem esiyor; serin mi serin
Deðil mi ki artýk þeytan olmuþ "leþ"
Bayram hakkýnýzdýr; sevinmek beleþ
Dostuz, arkadaþýz; kardeþiz, kardeþ!
Kalmasýn kýrgýnlýk; elele verin!...
Mecit AKTÜRK