Þiirden kaçan çocuklardýk biz seninle.. Þiir olduk þimdi en nihayetinde... Karga tulumba sokulduk hayatlara, aþka ve hüzünden karýn aðrýlarýna.. Þimdiyse; Gece dört günlükleri karalýyoruz... Issýzlýðýnda sonbaharýn, gecenin kör bir vakti ve ayazý aydýnlatýyor kirlenmiþ bedenleri.. Maalesef ve maalesef yine ben, yine sen Yine ayný sarhoþ gözyaþlarý.. Yine ayný melankoli.. Ve þiirden kaçan çocuklardýk yine de biz seninle... Þiir olduk þimdi en nihayetinde... Sahipsiz ve tarifsiz gözlere hükmettik, sahipsiz ve tarifsiz anýlara gebe kaldý cansýz ruhumuz.. Sýkýldýðýmýz her gül kokusuna muhtaç, güldüðümüz her sarhoþ mezesine hasret büyüdük belki yýllarca. Sen, Ben Ve artýk hepimiz; Gece dört günlükleri karalýyoruz þimdi.. Bilerek ya da bilmeden.. Gece dört günlükleri aralýyor sýrrýmýzýn kapýsýný.. Ve her zaman; Þiirden kaçan çocuklardýk biz seninle.. Þiir olduk þimdi en nihayetinde...
Burak Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
brkozd Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.