Ölmek umudu ve Hayriye Hanım..

Eteðinden güller döküldü sabah sabah..
Kýrlangýçlar kanat çýrptý,
daðýldý demli çayýn kokusu tüm odaya..
El iþlemesi bir yatak örtüsü
ve bir de lambalý bir radyo
onaltýsýndan bugüne kalan tek hatýra..
Köþede,
hemen duvarýn dibinde bir sehpa..
Bütün gençliði ve heybeti ile Rýza Bey’den bir resim süslüyor,
anýlarla tozdan örülmüþ bu sarayý..
Demiryollarýnýn kol saati sapsarý hala vitrinin önünde,
tam yirmi yýldýr deðiþmemiþ yeri..
Kenarlarý çatlak bir biblo pencereden bakýyor..
Her yaðmurda karþýlýklý oturuyorlar Balipaþa Caddesi’ni seyrederken..
Bir zamanlar Serra’nýn koþuþturduðu yerlerde
þimdi anlamadýðý bir dil konuþan kara kuru insanlar evsahibi sanki..
Eski plaklar çalýyor pikabýnda her akþamüstü..
Þecaettin Tanyerli söylüyor bazen;
’Sana nerden gönül verdim..’
ya da
’Papatya gibisin..’
Mýrýldanýyor bazen tek kiþilik yemek yapmanýn acýsýný dindirmek umudu ile..
Ve sadece çiçeklerle konuþuyor ne zamandýr Hayriye haným..
Rýza Bey’in sesi gibi babacan deðil belki gariplerin avazý ama,
ölmek umudu veriyor giderayak buralardan.
Topraðý anýmsatýyor..
Bir de bakkal Hasan’ýn afacan çýraðý gelince hal hatýr soruyor..
Ama ismini bir türlü hatýrlamýyor artýk..
Komþu kýzýnýn sevgilisi ile el ele gelmesini dert etmiyor artýk gece yarýlarýnda,
ya da kardeþinin ayyaþ oðlunun iþsiz kalmasý hiç umrunda deðil..
En sinkaflý küfürleri saydýrmýyor artýk idarecilere..
Son onbeþ yýldýr neþriyatla da alakasý yok..
Gazete okumayý Hürriyet’in henüz gazete olduðu dönemlerde býrakmýþ..
Tekliðe ve yalnýzlýða aþýk aslýnda son durakta..

Kýzýnýn,
biricik Serra’sýnýn doðumunu düþünüyor sýk sýk..
Ýçten içe kýzýyor ona,
Rýza Bey’le kendinden önce buluþtuðu için..
Son onyedi yýlda tek arkadaþý bir sokak kedisi..
Ne saadet..
Ne mutluluk..
Tek gürültünün bir kedi mýrlamasý olduðu bir ev.
Yaþlandý artýk o garibimde..
Onun gidiþini de seyretme ihtimali sýzlatmýyor deðil ya içini;
Ama alýþkýnda zamansýz bu gitmelere..
Hatta kendi zamansýzlýðýnýnda o gece olduðunu düþünerek
ve hatta bunun için yakararak Tanrý’ya uyuyor her akþam..
Zaman zaman yüzleþiyor anýlarýyla;
Okulu býrakmasý..
Evliliði genç kaymakam Rýza Efendi ile..
Doðuda geçen kimi zaman mutlu ama çoklukla zor günler..
Fatih’de ki evin ilk heyecaný..
Kýzý Serra’nýn doðumu..
Yol arkadaþý Rýza Bey’in hep beklenen ölümü..
Tek tek tüm dostlarýný kaybediþi bir lanet gibi..
Tek sýðýnaðý onun tek varlýðý iken
kýzý Serra’nýn gidiþi apansýz..
Her gece karanlýðýn huzuru..
Ve,
Demiryollarýnýn kol saati sapsarý hala vitrinin önünde..
Tam yirmi yýldýr deðiþmemiþ yeri..
Tam yirmi yýldýr yalnýzlýðý gösteriyor akrep ile yelkovaný..

Burak Özdemir
RABARDA
www.sarlataninguncesi.com
Sosyal Medyada Paylaşın: