DEMLİ ÇAY

Oysa,
bir demli çay
içilecek mesafedeydi hayat..
Köz olmuþ acýlardan yeni hayatlar çýkartmak,
ve
sarýnmak en sýcak cehenneminde meleklerin,
kirlenmiþ topraktan süzülen,
hastalýklý bir kan pýhtýsýna..
Beni bana anlatan gözlere esir
beni bana satan bir bedene köle..
Ve sýcacýk bir evde
simsiyah bir kurt olmanýn verdiði
ebedi huzur..

Oysa,
bir demli çay
içilecek mesafedeydi hayat..
Her sabah seni aðlatan
mutluluk deðil miydi,
beni gözlerinde bir insan yapan..
Ve
her gecenin sonu bir sabah deðil miydi,
seni benimle ayný ateþte yakan..
Ne deðiþti?
Ne deðiþti de küçüldü dünyan..
Ne deðiþti de umudunu bile
bir sarý zarfa koyamadan
yolladý bedenin,
Ellerinin ölçüsü
küçük bakýr cezveler kadarsa,
ne çýkardý,
her sohbetin sonu
en þehvetli kahve kokularýyla bölünse..
Ne çýkardý bir fincanlýk hatýrým olsa..

Oysa,
bir demli çay
içilecek mesafedeydi hayat..
Yanyana,
hatta dipdibe bir hayata
olur vermediyse
müebbet yemiþ bu ruh,
sebebi sen
ya da
bir baþka kadýn..
Ne çýkardý
anlamak istediklerini
aynalarda kendine söylemeseydin,
ve sadece
kýrýk bir radyoda
en güzel yeni yýl þarkýlarýmý dinleseydin…

Oysa,
bir demli çay
içilecek mesafedeydi hayat..
Bir demli çay içilecek mesafedeydi aþk,
bir demli çay içilecek mesafedeydi yüreðim..
Ne olurdu
biraz olsun bana yakýn olsaydýn.

.
Burak Özdemir

RABARDA
Sosyal Medyada Paylaşın: