Börek yapmadým, yaprakta sarmadým Zaten yiyecek mide de yok ki bende Yaþamak için bir iki nebze, Verdim gönlümün eline Ruhumu saldým öylesi bir nehre Çok kiþilikli hayatýn daldým hayretine Limonlu bir çay aldým kendime Kattým ekþimiþ yaþamýn içine...
Yutulmuyordu yoksa Beklenip de gelmeyen cümleler Kendi kendine teselliler Umduklarýn hayâl Bulduklarýn keder iken Kapýda iki büklüm ecel...
Göðsüme durdu bütün bu ham meyveler Yok muydu güneþi kimsenin ki Bir türlü doðmuyordu kalp çiçekleri Ekledim bende Ukba/dan ebed tesellisi Biraz daha güç verdi Hâk’kýn nefesi Þükür ki sabrýmýza yetecek gibi, Yine kalakaldýk kendi kendimizle...
Aman ne çile Aziz’im ! Ömürlük yaþamak dilerken Çocuk kalbiyle direnmek ölüme Bir bilsen ne çile Ah...! bile/bilsen...
Zehra Asuman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zehra Asuman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.