Gule

ah Gule,
yanmýþ bir kibrit tanesiyim þimdi,
rüzgarýn göðsünde uyukluyor düþlerim.
savrulganým,savurganým.
mazgalýna düþtüðüm bir þehrin kirli fotoðrafýyým.
eskiyorum sessiz sedasýz,
yýllanmýþ bir kimsesizliðin cebinde öylece.
tarihi bir anýt gibi kalýyor yokluðun yaþamýn önünde,
sen gözleri hýrçýn mavi,
saçlarý sonsuz kere gümüþi.
ah Gule,
yine karþýlaþtýk seninle,
hiç yazýlmamýþ bir þiirde.

þairliðimi mazur gör,
ben sözcüklere efendi olmak dururken,
köle oluvermiþim.
dilimi,bir sessizliðin kýnýnda yontup,
kalbimden susuvermiþim.
ah Gule,
sesini unuttum sanma,
her sözünü kalbinden tutup astým,
yüzünü aynama yazdým.
yokken bile ne çok vardýn.

ah Gule,
kendini esirgeme benden.
iki yakam bir araya gelmiyorsa, senden.
yolu bana düþmeyen bir kuþ gibi salýnýyorsun,
ama geçmelisin bir gün gökyüzümden.
ve bilmelisin,
ömrümsün beni yaþama ilikleyen.
ah Gule,
dumaný üzerinde tüten bir çayýn,
kurumamýþ bir yaðmur suyunun,
eskimemiþ sevdalarýn tazeliðiyle gülüyorsun.
kaç kuþ sürüsü kanatlanýyor yüzünden,biliyor musun?
hangi nehir kuruyor sensizlikten,
hangi yaþam bitiyor sen eksikliðinden?
ah Gule,
bir sigara daha yakayým derken geçiyor ömrüm,
vakit yokluðunun sedasý.
ana avrat sevdiriyorsun kendini oysa,
ah gözlerin,
ne yaman bir hatýra aklýmda.
ah Gule ah.
mazur gör halimi,
depremlerden çýkmýþ bir yüreðim var,
kaldýrým kokulu bir çocukluðum.
kaðýttan sýðýnaðým.
bir de bu þair ceketim,
ne yana dönsem sýðamadýðým.

- Abdullah Cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: