Adam

Yalnýzlýðýna aðlardý her gece
Unutmuþtu sanki gülmeyi adam.
Bir çift göz salmýþtý onu belaya
Ondan öðrenmiþti sevmeyi adam.

Þiir kadar güzel, narin ve ince
Esiriyim onun diyordu adam.
Geceleri düþlerine girince
Tadýlmamýþ hazlar duyardý adam.

Ay’ýn þavký havuzlara düþünce
Yudum yudum efkar içerdi adam.
Gurbet hüznü gözlerine çökünce
Talihine isyan ederdi adam.

Yad eller alýnca sevdiði kýzý
Anlamsýz hayata gücendi adam.
Ýçinde büyürdü ince bir sýzý
Hüznün sahilinde tükendi adam.

Bir gece yarýsý dar bir sokaðýn
Loþ karanlýðýnda can verdi adam.
Bedeli ödenmiþ kara sevdanýn
Maðduruydu belli zavallý adam.

Dört omuz üstünde kurulan tahta
Bir anlýk saltanat yaþadý adam.
Bu yetik þehirde sokaklar yasta
Aþkýn mihnetinden kurtuldu adam.


Mehmet Sait Uluçay
Sosyal Medyada Paylaşın: