" Ben de seni seviyorum " dememiþim. " Ben de" deyip geçiþtirmiþim. Vah beni vah vah! Duygusuzun biriymiþim.
Hastaymýþ, fena üþütmüþ; anlayýþ göstermeliymiþim. Tekrar tekrar arayýp " Nasýl oldun? " demeliymiþim.
Gün içinde aramamýþ, hiç de merak etmemiþim. Saati belli, vatsapta kimbilir kimle söyleþmiþim.
Yaþým otuz demiþti; baktým, hakikaten öyle. Bir de psikolojik yaþýný söyle. Þaþýrmam ben o zaman, baþ ederim oniki yaþ tripleriyle.
Anlamadým ben bu iþi, yetiþtiren de kadýn. " Çok deðerli " yapan þeyin, hükmü kaldý mý sandýn? Bu bitmeyen istekler, neyin karþýlýðýnda? Eksik olsun, bulunur aklý baþýnda bir kadýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Emin Kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.