Memleketim
Öyle bir çýnar aðacý ki, memleketim
ölümsüzlüðü yakalamýþ gibi kökleri,
Tek dalýna ve yapraðýna dokunulamazdý
Kadim topraðýna sorgu yapýlamazdý.
Þimdiyse karlar yaðmýþ daðlarýna
Menhus ve hýrsýz tilkiler
Hep fýrsatý kollamýþlar;
Dalmýþlar o güzelim baðlarýna.
Memleketim, ýssýz bir bayýrda,
Açmaya çalýþan yalnýz bir çiçek
Hýrsla saldýran düþman rüzgarlar
Çýrpýnan çiçeðimi yok edecekler.
Memleketim ve insanlarý,
Ne kadar aðýr ve derin uykularý,
Daðlarýna yaðan karlar altýnda
Donacaklar, ama yok hiç birinin haberi.
Memleketim eri’ni bekleyen görkemli bir gelin
Sabýr törpüsü hep narin ellerinde,
Gelmesini bekler umutla ve de soluksuz
“Gelsin artýk gelsin” der, “sahibim – erim.”
Memleketim, dünyada yaþanacak
Münbit ve verimli en güzel vadi,
Kokularý duyulan tatlarý hiç unutulmayan
Dünyanýn en güzel çiçeði ve meyve bahçeleri.
Kemal Polat0 04 10.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.