sana ne olduðunu söyleyecek deðilim
Apollon’un Dafni’si, ister misin kýrýk zar olsun
iyi geceler dileðim senin gözlerinde
içinde uzayan trenlerin de bir haddi olmalý, öteki taraflardan söylenmeden
bana diplerine kadar kömüre batmýþ halk getiren baðýmsýzlýðýn reddindeyim
hüznüme eþ olman iki dudak arasýnda küçük bir karýnca fili
gereksiz rüyalardan da çýk
gölgelerin yanýna uzanýnca aðlamak da fayda etmiyor
asfalt lastiði dahi sevemezken
pek hafif þu þekerden tenin
içecek suyunu böcekler kanatlanýp
keþke bir þair ceketinin iç cebindeki kuru gül olabilseydin
bir ceketim olmadý, öyle giyip dolandýðým
þairliðim de yalan,
þimdi senden olsa gerek benim yerime açtýðým bu gözler
uzun yollardan dolanýyorum
dudaklarýn diyordum ya, imtiyaz saðlýyor rýhtýmdaki insanlara
kan kokusuna gelebilirler yine de martýlar
sen ikimiz için de aðlayabilsen
üzerimde þurdan burdan yamalý yalnýzlýk
beni görme hiç böyle, bir mezar taþý gibi durduðumu
yüzümü çevir, ayna, ah yüzün, çarpýyor bir araba dolusu cin
içilebilir þeylerden bahsedebilmek
eðer denebiliyorsa aþk için dönmedolap
peþinen ödenmiþ bir jeton parasý mýdýr çektiðim
daha fazla karný doyacak kedilerin böylece
cebim, cepliðim, cebimde olmayan ellerin
yalandan küçük oyunlar oynuyorum kendime
benim þüpheye düþtüðüm yerden sen imzasýz geçiyorsun
yýðýnla sahipsiz eþyadan sonra geriye rengin mavisi
petrol gibi vedalarý ürkütücü
ilk kin, iki cin, üç tur senin
nehre atýp da rüzgar kokuyor aðzýn
dudaklarýn tekrar çýban
neresinde tanýmlanýyor hayat
atlarý da severdik, pamuðu ve damarlarýný
masumiyet kokan ilk çarþafý saklarmýþ eskiden sevenler
hikayenin ne çarþafý ne de baþka bir rengi
kýrmýzý olmasýna da gerek yok aþkýn kendisi
yan yana uzanýnca eþitiz
unutmak için her þeyi,
avuçlarýndaki göle çirkin olarak gireceðiz
banlý çið yarasý dudaklarýný
tanýmlamadan
beni boð!
çýkarma artýk karana