insan güldüðünde saçlarý da güler mi
gece vardiyalarýnýn çýkýþýndaki güneþ gibi o gözler de
denizi olmayan þehirlerin týrnaklarý da çökmüþtür, ayrýca kýsa
yanýna uzanýyorum oval bir tepe burasý
diplerine kadar bir þehvet
ruhunu buradan çekecekler
gün sana gerçi demenin de ötesinde
sankt petersburg sonrasýnda suomiyi görürsün
anlamazsýn da ne dediðimden bir süre sonra
yataðýnýn yayý batar usulca omzuna
insan mezarýný da kendi okþamaya baþlar, uzar yollarý
aramýzda viking baltalarýný da es geçmemeli
aðlamak su verir tenindeki tenlerin kirine
akordu bozuk bir baðlama karnýma giriyorken
kötü bir haber çarpar sabahý
elim kolum þüphe, suçsuzum
yüzüme vurduðum bir sýr parçasý ikiden fazla
birden az olamaz sana gelip
sana dönüp mü desem, karama vurur küçük kuþlar
fazlaca iyi kalýr sensizlik sonra
yüzünü aç, yüreðim aç, gözlerin, gözlerime aç
suyun yükseldiði noktadan daha ürkütücü ihtimal
buram kuram egosu yüksek bir memur adýdýr baþkent
pamuk üzerine þaþýrtýcý bir fabl týlsýmý cennet
bana uzak, sana uzak, sen bana her þeyden uzak