eylül sevdası

Gecenin cilvelerindendir yokluðunla seviþmek...
Cetvelle çizilmiþ aþka sürtündükçe
Ýçimdeki o gölgenin sesi, cümbüþün sesi deðil,
Ruhumun girdaplarýnda yalnýzlýk denilen þeyin sesi.

Gece nöbetçinin düþ(ünce)leri
kaç mevsimdir umarsýz dualar gibi
Gece ateþleriyle yakarak geçtim hicrana kurban verilen vuslatý
puþtluklarýn ihanetlerin etekleri tutuþsun
çýðlýk çýðlýða çoðalsýn küllenen sevda...

Yýldýzlardan daha çok, sende kayboluþum
düþ/müþ gökyüzü, toprak bölündü yýlgýnlýða
Oysa sana ne kadar da çok bölünmüþüm.

Yalnýzlýk vururken gecenin dokuzuna
pencereden dehliz doðuyor içime...

Hiç deðiþmeyen þeyler var
Aþkla düþü ayýrt edemediðimiz gibi
dudaðýmýn kenarýnda daðýnýk duran þiirler yuvarlanýyor
Titriyor i mgeler, sýnýrsýzlýða büyüyor acý..


küfür arzularýyla tutuþturulur yüreðim
ve piç bir yaradýr içeride iþlenen
üzünçleri yalanlarý eskimeyen inciten eylül sevdasý


günlerdir karanlýk bir kuyuya davetliyim
umudum ellerinde
Gölgeye düþmesin
yüzüme yansýyan yüzün...

Sosyal Medyada Paylaşın: