Sen kimsin ey yarýn
Ýçten içe bir susamýþýn
Sancýlý sayhasýyla davetkar gözlerini dikip ömrüme
Özgürlüðüme musallat ecel misin
Benim insanlýðýmý öldürdüðün dünlerin de
Üflediðin düðümleri çöz ilkin
Hangi halimin sicilini tuttunsa
Azad et yolsuz kibrini
Her özgürlük ayrý bir fistandýr hevesime
Ýstediðim yere gidebiliyor olmak mesela
Bir otomobili giyinmiþtir
Kalbimi bir kadýna dökmek þiiriyse
Ne çok yalaný susar da kimse bilmez
Bir de istediðimi yiyip içmek çýlgýnlýðým var ki
Battal beden fistanlar giyer
Aðlamanýn fistaný gözyaþý
Gülmenin ki hepten çocuktur
Ben en çok öfkemin özgürlüðünü alkýþlarým
Doðaçlama savurduðum her söz
Bombalý pankarttýr boynumda
En saðlýklý sebeplerden bir türküdür sonra
Sevmek meþgalesi gibi asil
Bir merhamete saðýlýr özrü
Ýç kaleleri saðlam adamlar
Þiir bilmez türkü söylemez zannedilir
Aþklarý alaþaðý edecek kadar güçlü
Hasretsiz nefes alacak kadar taþdýrlar
Dün hükmünü yitirmiþ yarýn henüz sýð bir güneþtir
Öyle bilinmek kimlikleridir
Oysa bir gömüden farklarý yoktur
Hücrelerinde naif kadýn sesleriyle
Nice cevherler ýþýldar
Ve gökyüzü kokar nefesleri
Özgürlük kendi tadýný yutkunur
Ölçüsüzlük öçleri olur
Kadýn dýrdýrlarýna karþý korur insanlýðý
O israf edilen kelimelerden oysa
Ne çok þiir çýkarýlýr
Bilir geçer...