Seni aramýyorum,beni soruyorum!
Beni bulsam sen de olacaksýn.
Hala yarýn sýnavda ne çýkar korkusuyla yaþýyorum.
Bilmemekten deðil,kendime yenilmekten korkuyorum!
Hiçbir yerde nefes harcamadan her yerde var olmak istiyorum.
Birgün bütün tanrýlarýmý býrakýp giderken kendimle alýp vereceðim hesabým kalmasýn istiyorum.
Çünkü bu hayatta ne iþe yaradým,
nasýl ve niçin yaþatýldým hiç bilemedim,
artýk bilmek istiyorum!
Ýmdi kendi içime dürülüp,kendimle olasým var.
Misal;
aklýmýn yordamýyla hesaplayýp hiç ettiðim hayallerimi
ve kalbimin rahlesin de okuyup ezber ettiðim muhabbetlerimi
bir bir temaþa eyleyip kanýmda cevelan ettiresim var.
Ve görgülü bir koyulanmayla dem tutup umutlarýmý,
semah ettiresim var.
Belki bir ben daha olur diye,
bin kalbin kabesini tavaf eyletip,
zilletlerimden arýnasým var.
Sonra da bir yeni ýþýltýyla uyunasým var!
iyiliðine ihtimam gösteren
gürültüsüz gülmelidir
bir denizin hýrçýn dalgalarý gibi deðil
asude bir gökyüzünün
gönüllü mavisi gibi sevmelidir
sanki dünyanýn tek derdi
yegane manzarasý
hatta ölmüþ olup
unutulma ihtimaliyle
endiþelenip kurumadan dalýný yapraðýný
uzun soluklu bir sabýrla iyilenmelidir
iyiliðine ihtimam gösteren
kalbi göstergesini ihlaslayýp
kavgasýnýn aðýrlýðýnca
hoþgörüsünü de konuþmalý
süngüsünü düþürüp önüne
kendi günahýný görmelidir
ilkin sevmeli bir nefreti bin eylemeden
sýcaðý sýcaðýna ölmelidir
iyiliðine ihtimam gösteren
kirlenmesini döküp saçmadan
her günün güneþiyle
doðup temizlenmelidir...
d lere
bir yenilikler manzumesinin
umut vaadeden tembihiyle
gelip dibine mutluluðun
ya da çýkýp göðüne hüznün
genzinden konuþan kuyularýn
bulaþýk aðýzlarýna söz düþürdüm
söz güzellikti söz ecir vermekti
güneþe aya yýldýzlara ve yalnýzlara
gün üþüyen bir kaðýdýn üzerinde
sabýrsýz titreyen iyilikli kelimenin
harmanisi olmayý bilmekti niyetim
dostluk kanýrtýlan ömrümden
ne çok çaldýmsa da kendimi
ne size merhem olacak nasihati
ne de siz de keþfettiðim ferasetimi
ikram edecek kalbime deðmediniz
siz günah bahsinde beni deli
nefsinizi veli kýlarak dengelendiniz
þimdi varolan þehlalýðýnýzla
saðýr kavgalarýnýza kör þarkýlarýnýza
ve hiç yaþamamýþ ölülerinize
aðlayýn durun dökmeyi bilmediðiniz
gönülsüz gözyaþlarýnýzla
sahici olmak mevzisinde
mutlak ve muhakkak sabýrla
deliþmence biraz ama makul
seviye ve suhulet arzeder
kantarýn topuzu olmalý insan
bir kýlýncýn keskin yüzüyle
bakmalý bir okun delici ucuyla
söylemeli kalbini sahici olmalý
tuttuðu safýn netliðini susmadan
derdinin bayraktarlýðýnda
en ön cephede var olmalý
kendinin mahpesinde büyüyen
bir baþka kendi daha olmamalý
içiyle içlendiði her halinin
ve yüzüne aldýðý tebessümlerin
sakýnmasýz ve pervasýz
sadece kendi olmalý
Ýçerisi darmadaðýn,dýþarýsý sis duman!
Beyaz kirli,siyah lekeli.
Aklý olan þehla,kalbî olan yörüngesiz.
Aþk deli,aþýk deliþmen.
Þiir kelimesiz,kelime þuursuz.
Dost sýð,dostluklar mevsimlik.
Sarý ve muadilleri sür manþet var.
Ýhlasý olmayan yalnýzlýk, bereketsiz cemaat.
Sanki yok sahici mutluluk,ölümlerin söylediði birþey.
Sussam susmayacak konuþmayý bilmeyenler.
Rakibim olan yokluklarý birikmekten yoruldum sadece.
Mevzuu bu deðil ama.
Asýl mesele var olmanýn karþýlýðý yok!
Sevsem mesela muhatabým yok!
Ýyilik sinsi bir müstekbirdir bazen.
Ýnsanýn muhakeme ihlasýný kaybettirir de su i zan çirkinliðine bulaþtýrýr kalbi.
Ýyiliði esirgeyen,iyilikli olmada ýsrarlý ve kararlý olmaktýr.
Ýyiliðin iffetini yitirmeden dualarýn görüþ alanýnda kalmak gerekir!
Ýyiliði izzetlendirecek her muhatabýmýzýn kadrini bilip kýymetlendirmek icab eder.
Ýyiden iyiye varmanýn taliminde bize bahþedilen daha büyük bir iyilik vardýr bilebilene
Hay-atým tökezledi,
kasýntýlý bir vakti hazandayým.
Ülfet sahibi dünlerim tükenmiþ,
kendime hasrettiðim bir iyiliðim yok sanki.
Niye nükseder bela,niye hep daha azým?
Kim ah etti,kimin vahýyla hemhalim?
Tez bir kalbi niyetle Allahlanmalý ve kendime gelmeli,
kendim olmalýyým.
Gün hükmünce deðil gönül sürurunca yaþamalý insan.
Aklýnýn kisralýðýndan vazgeçip kalbinin sultanlýðýný tercihlenmeli.
Azlýðýný bilmeli ama ziyadesi olmalý çarenin.
Kendine sýmsýký sarýlýp,
ýsrarla kendi olmalý.
Bir inançla izanlanýp binbir meseli halledebilmeli mesela.
Mesela dostun sýddýki olmanýn lutfuyla hazlanmalý,
bir imkanla kendini göstermeli.
Yada susmalý bir kuytulukta yapayalnýz ölmeli,
ölmeyi de bilmeli!
Muhtemelen bir vaktin müsavisi yeni bir nefesin hevesiyle varsýn.
Ve muhtemelen günün edeb ve adabýna uygun bir iyiliðin ýsrarcýsý olmayý planlýyorsun.
Dua mesabesinde kazanýmýn olan bir kaç yüreðide arkana aldýn diyelim.
Ölüm gelse bile ne gam!
Þehitsin.
Peki de el vermediðin,
ses etmediðin,
kalbinde solumadýðýn tadýp söylemen gereken diðer mutluluklar ne olacak?
Daha çok yaþaman gerek,
çoook.
Anlýyormusun?