Dönemeçler…

ay ýþýðýnda gölgeler,
aheste figürlerle huzur dansýnda yapraklar.
desen verir geceye uhrevi yansýmalar.
þifrelerle donanmýþ bir semah,
farklý boyutlara ait semazenler.
doðallýðýn en güzelinden naðmeler,
yankýlanýr gecede içten ve derinden bir terennüm.
kapýlmýþtýr gönül böylesi bir sahnenin ahengine,
çözülür saklý sýrlar,
çýkar gün yüzüne kilitli mahzenlerden.
sardýkça duygularý bir hüzün,
buðulanýr gözler.
düþer þebnem tomurcuklarý,
kirpikler arasýndan.

ömür süzgecinde canlý kalan anýlar,
sýralanýr bir bir gölgeler arasýnda.
hissedilir derinden,
hayat yolculuðunun zorlu dönemeçleri.
bir hüzün,
bir ah ediþtir,
yaþamaktýr yeniden.

süzülür karanlýða ömrün dönemeçleri,
gönül penceresinden.
bir film makinesi gibidir bellek,
týpký açýk hava sinemasý ilkelliðinde,
bozuktur makarasý.
kimi an kopar,
kimi an,
silinmiþtir görüntüler.
bozuk plak gibidir bazen,
dönüp durur ayný yerde.
kimi an poyraz gibi sert,
kimi an ýlýk bir meltem olur,
törpüler duygularý,
ömür dönemeçlerinin gelgitleri.

karanlýðý korkutan keskin bir çýðlýk,
kurtulur gönül anýlar girdabýndan.
tükenmiþ yýllara içten bir ah!
düþer dudaktan gece karanlýðýna.
dingin bir ruh hali ,
eskimiþ bedeninde.
aranýr huzur denen güzellik,
semaha durmuþ ay ýþýðý gölgelerinde.
kayan yýldýzlar gibi kaymýþtýr,
yaþam sokaklarýndan ömrün dönemeçleri.


Mehmet Macit
28.08.2015
Samsun

Sosyal Medyada Paylaşın: