Yoğurdu Üfleyerek Yiyorum.

Ben bir zamanlar,"yoðurt hiç üflenerek yenirmi" derdim
Dostlar sofrasýndaysam, kadehimde zehir olsa içerdim.


Ben hiç gocunmazdým,herkesin fikrine saygýda duyardým.
Oyun bozanlýk yapmaz,girdiðim ortama hemen uyardým.


Þimdi ise, ayakkabýmý giymeden, içinde cam kýrýðý ararým.
Gittiðim, oturduðum her yerde sýrtýmý duvara dayarým.


Arkamda gölgemde olsa,illaki döner döner bakarým.
Bir insan çok yalakaysa, hemen baþýmdan savarým.


Ýþte bütün bu karamsarlýðý, þüpheciliði hayat öðretti bana
Belkide tedbirli davranmayý,borçluyum yediðim onca kazýða.


Borçluyum,yüzüme gülüp,kalleþçe sýrtýmdan vuranlara
Borçluyum"Ýþte bu"deyipte sarýldýðým,kardeþ bildiðim insanlara.


Artýk benim için herþey çok geç oldu,trenide kaçýrdým ama.
Ne mutlu,zamanýnda eþþeðini saðlam kazýða baðlayana..!


Ben artýk,gittiðim heryerde yoðurdu üfleyerek yiyorum.
Dostlar içinde gezerken bile,sýrtýma çelik yelek giyiyorum...



Mahmut M. Özdemir
23.09.2015/ Berlin
Sosyal Medyada Paylaşın: