Mahallenin çocuklarýný hep sen büyüttün. Yetimler, öksüzler için ömrünü çürüttün. Ne yazýk ki; Allah bir çocuk vermedi sana. Avutamadýn kendini geçmedi üzüntün.
Güya sorun sendeymiþ, öyle demiþ doktor. Lafýný etmedin, yüreðine düþse de kor.
Gün oldu,Maraþ’tan geldi kapýna bir kuma; hiç düþünmeden verdin kendini kurþuna.
Koþun komþular koþun, Nimet haným intihar etmiþ! Bu yaþtan sonra belli gururuna yedirememiþ. Ne yaptýn sen Hacý Amca, olacak iþ mi bu! Nimet haným bir melekti, Müslümanlýk mý bu!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Emin Kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.