Yalnýzlýðýmýn solgun gülüþleri içinde Kaybetmiþken sana giden yolumu, Bir Eylül yeli fýsýldar oralardan: Aðýr aðýr sev, Zaten yolunu bulursun.
Aðýrdan almýyor ki benim deli düþlerim, Parça parça daðýlýrken dudaklarýmda hasretin. Ne anlar ki sabredip beklemekten Sana doðru yol almýþken düþüþlerim?
Ýnce uzun bir yoldu yürüdüðüm Ayaklarým yalýn, Gözlerimde zoraki ayýklýk, Sevdaydý içimi dýþýmý sana bürüdüðüm.
Hatalarým vardý elbet sevgili, Yüzüne bakarken utandýran Uykularýmý hülyalarýmdan çaldýran Aklýmý baþýmdan aldýran. Bakma sen benim böyle saçmaladýðýma, Hecem de sensin, Bunlarý yazdýðým alaca gecem de. Kaybettiðim yolum da sensin Çözemediðim bilmecem de. Þimdi çaðýr sevgili, Çaðýr ki, Kendimi bulayým yine satýr aralarýnda… Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.