Dağğ
Daðð
DAÐ
Sen güvendiðim dað
Ben eteðinde KAR
Erisem karýþsam sulara
Bir yanýn dað bir yanýn YAR
Bir daðýn karýysan erimeye mahkumsun
Bazý bazý küserdik o çýkar çatý katýnda uyurdu
Tavþan da küserdi kendince
Asla onun haberi olmazdý
Yukardan yýldýzlarý eleyince zerre zerre
Ayrýlýrdý ten
Bulanýrdým hiçliðe
Yalap yalap yaldýz yaldýz olurdum
Türkü gibiydi kocaman görklü bir daðdý
Ýnsanýn bir daðla birlikteliði nasýl olur ki
Ya deli olur daðlara çöllere düþersin
Ya veli
Aslýnda aradýðýn Leyla deðildir kendinsindir
Her þey olgunlaþýrmýþ vakti gelince
Leyla’lardan çýktýk biz ilk yola
Hamdýk bal eyledik içimizi
El ele tutuþmadan ömür geçti ÇAÐ geçti
DAÐ geçti akarsular akýp geçti
Bir farkýna vardým ki tuttuðumuz hep kendi elimizdi
Eteðinde kar olduðumun yeri gelince karýþtým sularýna
Dað kýmýldamazken yerinden- kaç kez týrmandým
Saymadým ben zirvesine
Kaç kez adandým
Seli süpürdü yeli götürdü
Döne döne yuvarlana yuvarlana
V e sonunda sayesinde ÇIÐ oldum
Bir yaný daðdý bir yaný YAR
Þimdiyse buz gibiyim kaskatýyým
Kaskatý
Yüksel Nimet Apel
17/Eylül/2015/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.