Sana bir veda borcum var biliyorum
hep derim
þýk olmalý vedalar
lakin yüreðimden dilime giden yollar tutulmuþ
her ayrýlýk vedayý hak etmez diyor sözcüklerimi vuran eþkiya
belki de haklýdýr kim bilir
belki de payýna düþen uçsuz bucaksýz bir sessizliktir
yine de dilerim
hep gülsün neþeli gözlerin
bakma vurdum duymaz hallerime
nasýl da derinden kesilmiþim her yol ayrýmýnda
bazen kirpiklerimden sýzýyor acýsý
gözlerim dalýp gidiyor bir yere
seni de alýp gelecekler sanýyorum
nafile
dalýndan düþmüþ elma gibi þaþkýným çoðu zaman
kim neyimi çaldý
neyin ardýndan bu baka kalmýþlýðým
bazen kapýyý çarpýp çýkýyorsun aklýmdan
duyuyorum gidiþinin ayak seslerini
sebepsiz bir neþe savrulan yakalarýmý birleþtiriyor
rüzgara kafa tutan uçurtma gibi
asi ve hevesliyken yakalýyorum kendimi
bayraðý yarýya çekmiþ gönlümün yasý bitiyor mu ne
oysa seninle ölmek ne güzeldi
ne güzel þeydi yaprak yaprak sana dökülmek
þimdilerde kötüden halliceyim
iyiyim demek aðrýma gidiyor
iyi olmak kahrediyor beni
çünkü seni unutmak sadece bir adým ötesi
bu yüzden taþ kesilmiþliðim
bu yüzden gölgemi giyip gitmiþliðim
hiç deðilse bir sýzý kalmalý bizden geriye
sen de veda say bu dizeleri
ve ardýmdan sallanan bir mendil gibi
sus.
Deðerli hocam Ahmet Ormancý’ya sonsuz teþekkürler...
Sað olsun yine yalnýz býrakmadý þiirimi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.