Bir umut; Depremden öte Bir yürek; Volkandan öte Bir sevgi; Ateþten öte Ayrýlýk; Ölümden öte olanda Ruhum kadere yönelir Hicrana artýk aldýrmaz “Sil gözlerini Pa-mus Bu yaðmur toprak kaldýrmaz”
Dualarým ýslandý yine Hayallerim üþüdü Sesime Yaðmurlar yaðmýþ gibi Yüreðim Tipide kalmýþ gibi
Düþen her bir damla söndürür beni Baharsýz her mevsim öldürür beni
Yaralý kaldýkça serüvenciler Ne doktor gelir kurtarmaya Ne de bir melek can almaya Sabretmek ilaçtýr bazen Bazende beklemek zamaný Limanýnda sonsuzluðun
Hayýrsýz her sebep söndürür beni Sebepsiz her “Hayýr! .” Öldürür beni
Dar geliyor sözcükler yüreðime Zor geliyor tavuslarýn gerçeði Bilir ki kýrýktýr kanadý Yinede vazgeçmez gökyüzü sevdasýndan Dener her defasýnda uçabilmeði Gömülüverdikçe topraklara
Kanayan her kanat söndürür beni Yýkýlan her umut öldürür beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafaatis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.