GÜL ENDAM 2
Yarýnlarý gül kokan bir intihar sabahý
Giriverdi zehirli bir gül gönül bahçeme
Baykuþlar haber saldý çýðlýklarý daðlara
Daðlardan bir kývýlcým düþüverdi kalbime
Ayrýlýðýn þimþekten kor olduðu zamanda
Düþlerime ram olan bir ateþle kavruldum
Gül endam... Bedenimle sensizliðe vuruldum
Ruhum bir baþka yansýr hayal aynalarýna
Ömürden bir kývýlcým koparýr seni benden
Kan kana karýþmadý benim düþlerim kadar
Bülbül gülü sevmedi mehtaplý bir gecede
Ýki dünya verdiler yüreðime pranga
Örümcek kadar umut öremedim kendime
Gizemli Tur Daðý’nda gülü solduran volkan
Eridi geleceðin sahipsiz kollarýnda
Gül endam..O gecede sen olsaydýn yanýmda
Angarya saatlerim býrakmýyor zamaný
Uðruna can verdiðim peygamber çiçekleri
Sessiz bir aðýt sanki gözlerinde buðulu
Bir kasýrga yüreði kadar sancýlý aþklar
Ýnan bu melodiler sana da son þarkýdýr
Bestesi ölüm kokan ayrýlýðýn þarkýsý
Kaderi özümseyen ruhumun kýskacýnda
Öðrendim musikinin gizem dolu ruhunu
Hayat kadar kýsacýk, ebedi heyecandý
Gül endam..Senle doðan günler dahi yalandý
Bitmez bu sýr dünyasý, kelimelerle bitmez
Artýk dudaklar sussun.Kalpler,gözler konuþsun
Her hatýra canlansýn serseri bakýþlarda
Közlensin her hatýra kan gövdeli yaþlarda
Bir damla bin umuttur gölgemi temizleyen
Zamanýn çirkefinde açýk sarý bir umut
Seninle kavuþmaya zehir kattýk Gül endam
Vuslata can gelmiþti... Biz kanattýk Gül endam
Bir zindan kokar þimdi esaret zincirleri
Nostaljinin koynunda güller açar, zemheri
Bir cemre düþüverse bulanýk saçlarýma
Þemalýn toprak kokar berzahýn yumaðýnda
Bir ölüm vurur beni... Vurur sorgulamadan
Artýk git be Gül endam... Fazla yaralamadan
Sevgi daraðacýnda bir infaz bekler beni
Kýrýk yaþam kýlýcýn kabzasýnda güller var
Kurþun kadar sýcaksýn hedef kadar karanlýk
Gül’e benzedin diye öldürecekler seni
Kimdi? Iþýk sümbülü geceye konan kimdi?
Beynime boydan boya þimþekleri çaktýran
Tavus kuþu bir defa görecekti kefeni
Cesedi bir tabuta sýðdýramayan kimdi?
Gönlüm aþina oldu tutku saraylarýna
Mezarýma karanfil döktü beyhude rüzgâr
Kimdi? Yaðmurda solan karanlýða böcekler
Kubbesinde âlemin ay ýþýðý damlarken
Aðlýyor dev aynada bir karýnca gölgesi
Senin umudun kadar yeþil, ama karanlýk
Senin umudun kadar hüzün kokar nefesi
Ellerim kan saðýyor hazin dokunuþlara
Issýz kaldýrýmlarda þafaklarý bekleyen
Gizle beni kalbine aþký orda bulayým
Orada ateþinle bir ömür kavrulayým
Asumanda bir bulut merhamet gözyaþlarý
Ýndikçe arz-ý zemin özlüyordu baharý
Bir kýzýl arzu gibi titredi karanfiller
Zemheriye dönüþtü aþkýn kaynar sularý
Sevdamýz bir türküydü, aðýt oldu bir gece
Rüyalar kâbus oldu... Viran oldu her gece
Soðuk damlalar düþer artýk yapraklarýna
Kardelenler selamlar kýrýlmýþ dallarýný
Bir gün karanfil doðar belki topraklarýna
Okþar yine tenini çamurdan saçlarýný
Ýncitmeden sokulur yine dudaklarýna
Yudum yudum eritir nefesinin sesini
Kök salar sessiz sessiz uyuduðun yataða
Hissedersin yanýnda çaðlayan gölgesini
Senin üstünde büyür bir gülün anýlarý
Senin þarkýný söyler gülün hatýralarý
Gül endam...Iþýk vardý..Nur vardý bahçemizde
Biz beraber kararttýk düne aydýnlýklarý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.