SEN UYURSAN HERKES ÖLÜR

Siz istediðiniz kadar dengeleseniz de kefeyi
Zaman kendi penceresinden deðiþtirir her þeyi
Duyar gibi olduklarýmýz deðil,
Bizzat duyduklarýmýz önemlidir
Çünkü bizleri onlar güder, onlar yönlendirir.

Kuþ olup adalarýna konduðumuz kent
Þimdilerde o bizim deðil;
Týlsýmýný yitirmiþ mavi sularý
Üzgün ve süzgün bir gelin gibi,
Dalýp – dalýp gidiyor
Zamanýn tecellisinden kayboluyorlar.

Suskunluklar’sa baþa bela bir illet
Bu þehirler, kimileri, neden – niçin susarlar?....
Aðzýna kadar insan dolu varoþlarý
Ýnsan gibi rolünü oynayamýyanlarý
Hayret nasýl taþýyorlar bu akýlsýzlarý.

Ayýklýðýna bile dayanamadýðýmýz,
Hiçbir þeylerinden yararlanmadýðýmýz
Sürüleri andýran bir dolu insan,
Aðýrlýðýnda inleyip sýzlayan mazlum þehir
Hep bekler; ne onun, ne de insanýnýn
Kaderleri deðiþir.

KEMAL POLAT 11.Eylül 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: