Afrodit-i Ýslâmi (!)
Vurduðun kirli damga sînemizde dolaþýr
Otuz beþ asýr geçti silinmedi o leke.
Yeþerdi ektiklerin; gözün aydýn azize(!).
Þimdi sarayý aþtý tenhada av sahasý,
Günden güne artýyor ihanetin pahasý.
Sesinden besleniyor zamanýn Züleyhâ’ sý.
Namus burçlarý çöken haneler; müstemleke.
Deðerleri yitirdin, sana da bu yaraþýr!
Sadâkati bitirdin! Sana da bu yaraþýr!
Züleyhâ! Tutkuya kul olanlarýn ecesi!
Adem’ i azdýranýn vahiysiz peygamberi!
Öyle büyük bir vebâl yükledin ki Aziz’ e
Bak! Müfteri ellerle asâlet saðýlýyor,
Sanki artýk doðuþtan onursuz doðuluyor;
Bir Yusuf feryadýnda, bin Yusuf boðuluyor
Þehvet güzergâhýnýn ey iffetsiz kamberi!
Sýrtlarý dövüp durur melânetin pençesi.
Bitmedi, bitmeyecek mâsumun iþkencesi!
Mürekkepsiz imzalar akan sularda kayýp,
Kâðýt üstü nikâhtan görünmüyor emâre.
Gizlenme safhasýndan yollar çýkýp tâcize,
Perde perde hayâyý soyup ayýkladýnýz,
Utanmayan dillerle aþký sayýkladýnýz.
- Gönlüm kaydý - sözünü Kâbe’ de kýrkladýnýz!
Sâyenizde þeytanlar hem iþsiz, hem âvare.
Huzur diye sundunuz fitneleri yýkayýp
Hâlâ adýnýz varsa, bize yeter bu ayýp!
- Gel! - Nidâsý duyulup ansýzýn mâveraya,
Kafdaðý eteðinden usul usul göç baþlar.
Deniz kýrlangýçlarý kanat olsa âcize
Ve Ankâ’ laþsa beden bu vebâli taþýr mý?
Taþýsa da bir anlýk menzile ulaþýr mý?
Hiç kendi helâkýna bir insan uðraþýr mý?
Ýffeti kadeh kadeh tokuþturan ayyaþlar!
Kirli ellerinizle dokunmayýn veraya!
Nasýl bir dâvet ki bu sürükler maceraya.
Züleyhâ! Seni öven kalemden dâvacýyým.
Hangi eþ böylesine bir ezaya lâyýktýr?
Kur’ an’ daki kýssanýn ibreti hisse bize
Elbet riyakârlarla riyada yarýþamam,
Ama rengini giyip onlara karýþamam.
Seni ölçü alanla and olsun barýþamam!
Nefse köle olanýn ruhu da halayýktýr.
Bu dertle öldürmeyen elemden davacýyým!
Üstümüze çökmeyen âlemden davacýyým!