" Þehvetin " aþk makyajýna!
Efsunkâr câzibeyle kurulan tuzaklara
Söyle! Nasýl düþüyor o tertemiz duygular?
Anlatmasý ayrý dert, yazmasý daha zor ya;
Gel susma! Sustuðunda tersyüz olur âlemim
Yaz ki, bir lahza olsun hafiflesin elemim
Vazgeç bu inadýndan hadi gel yaz kalemim!
Bir seyir sürecinde uyanýp tüm uykular
Ferasetli bakýþla dokunsun uzaklara.
Ona gýpta edenler “ gönül “ dedi, “ aþk “ saydý
Tarihte ilk ihanet en mâsumca anýldý
Düþüp de boðulurken damlada koca derya;
Sadâkat yok edildi, bölünüp þerha þerha!
Duvarlarý çýnlattý diþi, müfteri sayha
Gayene, ithamýna lânet olsun Züleyhâ!
Sýrttan yýrtýlan gömlek önden miydi sanýldý?
Ya o mel’un zindandan Yusuf hiç çýkmasaydý?
Ya, cellat baltasýndan süzülseydi bir iffet?
Vuslat denilen safha nerde sürüklenirdi?
Kimi güldürecekti, kime gülerdi hulya? ;
Yine ayný terâne zînet gibi boyunda
Eller ayrý þakakta, hayâl ayrý koyunda
Gönül, köçek misâli raks eder her oyunda
Hangi güç bu vebâli kaldýrýp, yüklenirdi? ;
Benliði zehirlerken sýnýr tanýmaz þehvet!
O menfur muradýna lânet olsun Züleyhâ!
En muhkem kaleleri nasýl hana döndürdün!
Ya küflü duvarlarda Yusuf’a çýksa rüya ?
Ya o mübarek baþtan tane yutsaydý kuþlar?
Soluk aldýrýr mýydý Kenan’daki yokuþlar?;
Teselli bulmasaydý Yakubî; aç âgûþlar!
Sevda! Dedin, o nurun; onurunu söndürdün
Hýrs yüklü feryadýna lânet olsun Züleyhâ!
Bir model inþa ettin; tüm dengeler deðiþti
Akýl yürek hattýnda fýrtýnalar kopardýn
En süflî isteklere mâzeret biçtin gûya;
Ýlâhî bir ilhamý nasýl da sulandýrdýn!
Aile mefhumunu çamura bulandýrdýn
Namusu, düþmanýnýn dilinde dolandýrdýn
Riyakâr denklemlerin paydasýnda sen vardýn! ;
Vallahi, bu piþkinlik tutkuya baþ eðiþti!
Süslü içtihadýna lânet olsun Züleyhâ!
Aldatmanýn adý aþk, aþksa sefil sayende
Kirletenin kiriyle kýyam ederken dünya;
Ýslâm’ýn Afrodit’i (!) kendini aþtý bugün
Oturtulduðun taht’a Olimpos þaþtý bugün
..Ve, seninle hesabým sanki savaþtý bugün!
Yerin dibine batsýn misyonun da, pâyen de!
Bir kez daha adýna lânet olsun Züleyhâ!...