" Kusurdur had bilmemek, mâzeret deðil! "
“ Çekip gider ” miþ miþ gülü (!) Defter’in
Her türlü haltýna bulmazsa cevaz.
Sahi, senin nedir pahan, ederin?
Ýstersen kendini yýrt avaz avaz!
Kime bahþedilmiþ sabrýn böylesi?
Neden çekilir ki densiz çilesi?
Sanki hiç kimsenin yok meþgalesi
Senden dinleyecek üç öðün vaaz.
Ardýnda durdukça þiþtin, kasýldýn
Sýr ifþâ ederken kaç kez basýldýn!
Demek ki çok ucuz, basit fasýldýn
Þimdi dilekçeni git Marko’ya yaz.
Bunca þans tanýdýk, iflâh olmadýn,
Anlattýk, söyledik ýslah olmadýn,
Ömrünce bir hayra siftah olmadýn;
Hadi bön bön dolaþ, yat aymaz aymaz!
Bu nasýl bir tavýr, ne tür sinsilik?
Kime kâr eder ki böyle âsilik?
Esir aldý seni müzmin aksilik
Ýçine düþtüðün ne çeþit maraz?
-Dur! Yapma!- Dedikçe daha da þiþtin
Önüne gelenle cenge giriþtin
Daha ýsýnmadan ne çabuk piþtin?
Mâsum görünümlü zýpçýktý haylaz!
-Güvercinim– dedin; attýn ters takla
Leyleðe özendin; coþtun lâklâkla
Sonra Zeyrek gibi iki ayakla
Tuzaðý görmeden atlayan kurnaz (!)
Deyip: -Bastýðým yer merkez dünyaya-
Gýrtlaðýna kadar battýn riyaya!
Þimdi bodoslama vurdun kayaya!
Arda kalanýnsa sadece enkaz.
“ Denenmiþ denenmez “ olsa da düstur
Yaratan hatrýna görmedik kusur
Ruhunu boyayan ne menem gurur?
Ey idrak yoksunu kör kütük baðnaz!
Bir kez tefekküre düþseydi yolun
Ýptal edilmezdi son protokolün!
Ömrünce olmadý otokontrolün
Kürsü kürsü dolaþ çaylak boþboðaz!
Mâdem itimadý eyledin murdar
Denizi tükettin: -buraya kadar!–
Dilek tut, olur ki bir yýldýz kayar
Kemik de yaðarmýþ kabulse niyaz!
En ulvî lügati sokup lehçene,
Güneþi indirsen her bir gecene;
Bir damla merhamet salmam bahçene!
Sana dal kalmadý sefil madrabaz!
Nereye gidersen cehennem ol git!
Nasýlsa fiskosa zemin müsait
Müstahak olduðun iþte bu aðýt
Ve, had bilmezliðe Oflu’ca ikaz…