Yüz üstü býrakýp gitmekti ölüm
Geride kalanlarý düþünmeden
Onun yerine de yaþamayý öðrenmek
Onun yerine de sevmek kendini
Þiddeti yüreðin kabýný kýran
Deprem gibi yýkýcý ve ani
Ansýzýn uçup giden kuþlar
Gün ortasýna uðultu döktü kanat seslerinden
Yer gök arasýna sýkýþmýþ bir bulut indi gözlerine
Acýnýn dayanýlmaz tevekkülünde yeþerdi
Geride kalýþýn dik duruþu
O kadýn erteledi aðlamak için kaç nedeni varsa
Ömür gibi kýsacýk zamana sakladý
Omuzlarýnda ki onca hayalin enkazýný
Kuru bir tebessüm görkeminde
tek kelime bozdu suskunluðu Üç günün ardýndan
Tek kelime koptu dudaklarýndan çocuklarý adýna
“Gitmeliyim ”
Kaldýðý yerden kalkmaya
Ne çok neden vardý
Tutunmak için hayatýn þah damarýna
Ve kalanlar...
gidenleri anlamayacak kadar çocuktu
Daha
Tek baþýna uyanacaksýn uykulardan
Anlatacaksýn her rüyaný unutmamak için
Sabahýn ilk ýþýklarýna
Kaç soruda aðlayacaksýn kim bilir
Üstelik kimse reis demeyecek artýk sana
Donuk bir gülüþ býrakacak belki de yaþadýklarýna
“Geçip gidecek kirpiklerinin arasýndan”
O seni hep cennette bekleyecek....