Hüzünlü Günler

Bitti derken, döndü hüzünlü günler,
Kasvet düþlerinden uyanmadýk mý?
Analar, bacýlar, çocuklar inler;
Dün ayný acýlarla yanmadýk mý?
Sönen her ocak beni benden aldý,
Hayatýn ne tadý, ne tuzu kaldý.

Elbet gece biter, þafak sökecek,
Hasta ruhlarýn belasýný söyle!
Hep gencecik masumlar mý çekecek?
Yüreðim kaç yasa dayanýr böyle?
Birileri gökkuþaðýmý çaldý,
Renklerin ne adý, ne izi kaldý.

Gülümsesin altýn saçlý baharlar,
Tasalanmasýn yurdumun insaný.
Yetmez mi artýk çekilen kahýrlar?
Yine konuþalým ayný lisaný.
Çaðlardýr, fitne kemendini saldý,
Dostluðun ne yâdý, ne sözü kaldý.

Oluk oluk akan kardeþkanýdýr,
Yumruk olmazsak, daðýlýr gideriz.
Þimdi azimle doðrulma anýdýr,
Bu kangren gidiþatta ümit varýz.
Patlayan her bomba baðrýmý deldi,
Sönmeyen hem od’u, hem közü kaldý.

30.08.2015
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: