Aþktan alacaklýydýk en çok
O yüzden,
Kaldýrýmlara yaydýk ihtiraslarýmýz kokan satýrlarý
Kim ne bilsindi senin ayak parmaklarýnýn
Vücudumda nasýl güzelleþtiðini?
Kim ne bilsindi ayný bardaktan içilen suyun
Midemizde ayrý yollar çizdiðini?
Kim ne bilsindi seni?
Kim ne bilsindi beni?
Sol yanaðýndaki ‘ben’ide anlatamadým þiirlerde
Yüreðinde kývrýlýp uyuyan ‘ben’ide…
Her aþk kendi surunu üflerken
Biz soðuk matbaa baskýlarýna emanet ettik
Tüm bildiklerimizi
Aþktan ne alamadýysak
Onu yaydýk ikinci sýnýf kuþe kâðýtlara,
Þiire batýrdýk
Çið mürekkep damlalarýný
Ýnsan yüzlerinde içtik
Satmayan inançlarýmýzý…
Ama kim ne bilsindi seni
Kim ne bilsindi benim seni ne deli sevdiðimi?
Bir poþetin üzerinde alýcý arýyordu kendine hayatlarýmýz
Umut bozduruyorduk hayat bankasýndan
Her hayal kýrýklýðýnda
Yoktu cebimizde beþ kuruþ paramýz…
Aþ derdinden deðil
Aþk derdinden bekledik o gün akþama kadar
Satmadý…
Bükme boynunu,
Aþktan alacaklýyýz…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.