BİR İNTİHAR ŞİİRİ
Alýþtým galiba her defasýnda
Tuzla buz olunca hayat karþýsýnda
Kýrýlýp kýrýlýp yeniden kendimi onarmaya
Yarým kalmýþlýklarý arkamda býrakarak
Tümlenemeyeceðimi bilmenin bilincinyle
Devam ediyorum yol diyemeceðim bir güne
Karamsar bir bakýþ acýsýyla deðil
Olanca çýplaklýðýyla tüm gerçekliðin
Ýhtimalleri tükenmiþ olasýlýksýzlýklar içindeyim
Bir fotoðrafa ya da bir anýya
Anlam yüklemek istiyorum
Bir hatýranýn arkasýna sýðýnmak
Ya da bir rüyanýn gerçek olmasýný ümit ederek
Çaresizlikler içindeyken gerçekliðim
Anlamý yok biliyorum
Ýçimdeki denizler ölüyor
Mavilerim boðuluyor dipsiz karanlýklarda
Balçýklar içinde tüm aydýnlýðým
Ve karanlýða gebeyim
Biliyorum gelmeyeceksin
Ölüyorum, yaþamak denilen bu oyunda
Hem de sensiz...
“Zaman mý?”
Þimdi ben aðýr çekimde yavaþ yavaþ
Hem de gülümseyerek yokluðuna
Ölüyorum
Sen yaþadýðýný mý zannediyorsun?
Gülümse tüm sahteliðinle bana yine
Nasýl olsa ben ölüyorum
27.08.2015-04.20-Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir Güngör Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.