Teessürlerimle ben, ayrýlýrken il/imden;
Canlandý hatýralar, dönerken hayalimden...
O, bitap duvarlardan dökülürken çelenler;
Annemi gördüm camda, yýkýldým melalimden!
Ýsyan etti hep birden, en eski çocukluðum;
Ýnkârý mümkün deðil, belliydi ahvalimden...
Ne güllerinde nefes, ne bülbüllerde ses var;
Tükendi kelimeler, harf çýkmadý dilimden...
Viraneye dönerken yýkýlan hayallerim;
Utandým, gezdirirken evladý ayalimden...
Silinir hatýralar, hafýzamdan gün be gün;
Ýnsanlýk aczi yeti, bir þey gelmez elimden...
Antalya-2015/08
TDK:
Melal: üzüntü, hüzün, can sýkýntýsý…
Çelen: kâgir yapýlarda ev ya da duvar saçaðý…
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.