GÜN
GÜN
Sabahýn sessizliðinde, aç pencereyi dinle kenti,
Ýnsana dair her þey uykuda, tam dinleme vakti,
Uzaklardan gelen kuþ sesleri, yapraklarýn hýþýrtýsý,
Saçlarýný savur, kollarýný aç, okþasýn seher de esinti.
Öðlen vakti düþ yollara, sýcaða, kokuya karýþ,
Dört bir yandan kuþatýr seni onlarca haykýrýþ,
Yerde insanýn çýlgýnlýðý, gökte güneþin parýltýsý,
Sabahki mutluluk nerde, bitmiþ doðadaki barýþ.
Akþam yükünü tutmuþ karýncalar gibi telaþlý,
Günü boþa geçirmiþ, yürürken kendisiyle kavgalý,
Ne zaman bitecek insandaki bu tüketme hýrsý,
Bulamaz bu çýlgýnlýða çare, bitti artýk insan aklý.
29 Mayýs 2015 Nursel Camcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.