HÜZÜN
HÜZÜN
Gün akþama indiðinde yavaþça,
Sokaklar usul usul tenhalaþýr.
Telaþlý adýmlarla kaybolur insanlar,
Demir kapýlarýn ardýnda bir bir,
Yoldaysam eðer o karanlýkta,
Hüzün kaplar telaþla içimi,
Ya gidecek bir yerim olmasaydý diye,
Neler yaþardým neler kim bilir?
Kapýsýný anahtarýmla açacaðým ev
Baþýmýn üstünde anaç bir çatý,
Altýna sokulacaðým sýcacýk yorgan,
Hoþ geldin diye sarmalayan ses.
Gün akþama indiðinde yavaþça,
Ateþböcekleri gibi tek tek yanar,
Perdeleri sýmsýký kapalý evlerin,
Ýçlerinde dünyanýn hüznü var.
24 Þubat 2015
Nursel Camcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.