ARGUVAN GÜZELLEMESİ

ARGUVAN GÜZELLEMESÝ
Kimse bilmez iken senin adýný,
Daim dillerdeydin, bahset Arguvan.
Herkes bilir oldu, þimdi adýný
Türküler diyarý, cennet Arguvan.

Arguvan’dan çýksam yukarý doðru,
Aðaçsýz, susuzdur görünür Uru.
Yaðarsa havanýn karý, yaðmuru
Seyret bereketi, seyret Arguvan.

Çavuþ Gediði’nden sola el eyle,
Bozan’la Çavuþ’u görürsün þöyle.
Uzaktan Kuþu’ya bir selam söyle,
Ýçinden geçeni, beklet Arguvan.

Geldik þimdi Akören’in baþýna,
Kurban olsam topraðýna, taþýna.
Kaþýk sallayayým kenger aþýna,
Damakta tadýmdýr, lezzet Arguvan.

Eymir’e gelince bak saða sola,
Köy meydanýnda ver, sýcak bir mola.
Saðlý sollu evler yapýlmýþ yola,
Buraya taþýnsýn, sabret Arguvan.

Kýzýk’ta gezilir Balýklý Pýnar,
Suyundan içmezsen, yüreðin yanar.
Kýzlar Çukuru’ndan bakanlar anlar,
Tapýnýlacak yer, mabet Arguvan.

Güngören, Kömürlük sonra Haraba,
Hepsi candan sever, hepsi akraba.
Gökaðaç’a benden selam, merhaba!
Gönülden sevene, hikmet Arguvan.

Uzaktan görünür, Yama Daðlarý,
Baþýndan gitmez ki dumanla, karý.
Aþaðýsý bizim Atma yurtlarý,
Dost ile düþmaný, titret Arguvan.

Kartan’dan geçerek Halpuz’a vardým,
Eski günlerimi hasretle andým.
Baðlar’da kendimi cennette sandým,
Hacý’yý dinlet de özlet Arguvan.

Karayük’ün önü bað ile bostan,
Okumuþ yazmýþý, dillere destan.
Þemsi Belli gibi bir þair dosttan,
Bize sevgi, saygý öðret Arguvan.


Gürge’yle, Minayik sonra Çayýrlý,
Ozanlar, deyiþler türkü diyarý.
Köylerinin tümü Oðuz boylarý,
Ne kadar övünsen, kýymet Arguvan.

Fýrat’ýn sularý baraj doldurur,
Morhamam sýcaðý baþak oldurur.
Arýt’ta köylüler mahsul kaldýrýr,
Terimi soðutan, þerbet Arguvan.

Bir de uzanalým Ýsa Köyü’ne,
Gani Baba düþecektir önüne.
Yükledi mi buðdayý traktörüne,
Doldur ambarlarý, gayret Arguvan.

Sülmenli’yle Ektir yemyeþil bahca,
Gedikten aþýnca gelir Asmaca.
Sabahtan akþama varýrsýn anca,
Yollarýn bozuktur, hayret Arguvan.

Biraz da gezelim Musu, Maman’ý
Etrafý çevrili meþe ormaný.
Gel de hatýrlama Ýlyas Salman’ý,
Vefalý, hatýrlý, hasret Arguvan.

Dört yaný dolandýk yorulduk þimdi,
Ayranlý çorbanýn vakti de geldi.
Kömbeli, köfteli, yufka ekmeði
Yiyip de duyalým, hürmet Arguvan.

Daðlarýnda bülbül öter, seslenir,
Her köyünden bin bir türkü derlenir.
“Ah aman” ý boldur, gözler nemlenir,
Yürekten yaralar, gurbet Arguvan.

Halkýmýzýn gözü gönlü hep toktur,
“Arguvan Havasý” bilmeyen yoktur.
Arguvanlý’yým demek, mutluluktur,
Baþardýn bu iþi, þükret Arguvan.

Aþýk Bektaþ’ý anmasam olmaz,
Seyit Meftuni’nin yeri hiç dolmaz.
Arguvan türküdür, türküler solmaz.
Söyle türkümüzü, söylet Arguvan.

Geri kalma, hedef þimdi ilerde!
Derdimizi anlat, o türkülerde.
Önderin Ata’n, mihmanýndýr dede,
Haykýr sözlerini, dinlet Arguvan.
Nursel Camcý- 2011

Sosyal Medyada Paylaşın: