Yayla, çocuðuyum ben Mayam kar sularýyla yoðrulmuþtur benim. Ben Etle sütle beslenmiþim Sabahlarý, çorba Yemeðin yanýnda ise, ayran içmiþim. Çünkü ben, yayla çocuðuyum.
Yayla çocuðuyum ben. Denizleri askerlik yaptýðým yerlerde Martýlarý, denizlerde Gemileri dersen, yine askerdeyken görmüþümdür. Trenlerin dumanlarýný ise ovaya, inerken uzaktan göstermiþlerdir Fakat! En çok’ da, kartallarý kuzgunlarý gördüm ben, Çünkü ben, yayla çocuðuyum.
Yayla çocuðuyum ben Uçurumlarýn olduðu kayalýklar vardýr bizim oralarda Kartallar yaþar kovuklarýnda Daðlar yollar karlardan geçilmez olur kýþ aylarýnda Keklikler öter Yaban keçileri dolaþýr daðlarýmýzda Ben onlarýn hür yaþadýðý daðlarda büyüdüm. Çünkü ben yayla çocuðuyum.
Yayla çocuðuyum ben. Özü, sert Mayasý, kuvvetli Yalaný dolaný, hiç’ mi hiç, bilmeyen Doðruya, doðru Eðriye, eðri diyen, aslýna sadýk biriyim. Çünkü ben, yayla çocuðuyum.
19 Aðustos 2015-08-19 Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.