Artýk evde yokum. Sen bil yokluðu, yokluðumu unutturacak bir eylem bul. Yoksa, geçmez bu fikrime yürüyen kan. Bulunamam... Kovaya baþýmýzý daldýrýp çýðlýk atalým yada oturup þiir yazalým. Her neyse, ikisi de bildiðin yara bandý iþte.
Damarda durmuyorsa o akacak kan, neden hâlâ taramýyoruz bileklerimizi? Belki bir top patlar ve komþunun camý açýlýr buraya. Postacý falan gelir belki. Yokluðumu anlatacaðým biri çalar kapýyý... O zaman eteðimdeki kibritleri yakýp, unutmam evde anahtarý...
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.