Gün olur baþým döner rüzgâra.
Eser, savrulur delice topraða.
Ölüm dedikleri dipsiz kuyu açýlýr,
yârin kokusunu alamayýnca.
Gözleri yok mu hele,
Zelâl yaðmurunda ýslanýr tüm hücrelerim.
Aklý baþtan firar ettirenim.
Sudan doðan,
tomurcuk can filizim.
Gayri eser durur baþýmda dinmez fýrtýna.
Her dem hayaliyle dem tutar da
geçemem uykulara.
Oyy anam,
kýzma sakýn sen bana.
Onsuz her aným heyula!
Ekmek desen, su desen az.
Hava, toprak desen ,
onun gibi olmaz.
Bir hayat varki bende,
ciðerlerim O olmadan
nefes alamaz.
Adýna duru kýz dediler,
gözüme bitmez yaþ eklediler.
Hangi mevsim,
hangi kente yaðmur yaðarsa yaðsýn,
bir damlasýnda bir Zelâl edemediler.
GÜLÞEN MAVÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.