Ay tutulmuþ gözlerinde, bilmediðin türkülerin efkârýsýn... Kaç asýrlýk yalnýzlýk biriktirdin yüzünde? Dildarým, Güneþ’siz ayçiçeðim! Yaþanmamýþlýk çizgilerinde, dolaþýp kör kaldý çare.. Sarsýlarda köksüz umut beleyip, tarlalar suladýn, merhem diye. Baþaklar güneþ görmezse, tabip hangi yaraya neyleye? Sularý yokuþlara akar bu elin dildarým. Düzlükte pencere aç duana! Bir elin yalnýzlýðýný, en iyi diðer eli anlar. Hadi tut elini dildarým, getir kendini sana... Her yokuþun bir iniþi vardýr, illâ!
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.