karanlýða kardeþ loþ mekanlar aradým ince belli bir bardaðýn içine hapsederek hayallerimi yudum yudum doyurmak istedim ruhumu; kimse görmeden yýllar akýp geçti hayatýmdan; eridi hayallerim çayda eriyen þeker misali loþ karanlýklar aradým her daim; yalnýzlýðýma ortak bilmiyordum ki; sýnavdaydým... sabýr taþýný çatlatarak kimse bilmedi hayallerimi, ben bile hayallerime uzak sabýr meyvesini verdi; loþ karanlýklarýn köþelerinde ne ince belli bardaklar eskittim yudumlarken hayallerimi çýkageldin aniden sabrýmýn hediyesi olarak bahþedilen can gibi... sana ayýrdýðým yudumlarýmý al bardaktan sevdiðim loþ karanlýklar aydýnlansýn gözbebeklerinden ýlýk bir bahar esintisi misali süzülsün boþluklara dumaným seni beklerken bana yoldaþ olan þu eski semaverden...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.