eski resimlere daldým bu akþam güneþ yine ayný yerden batýyor rengi kayýp günlerim raks ediyor sararmaya yüz tutmuþ eski fotoðraflarda Yoroz burnunu öpüyor güneþ Karadeniz’in en uzaðýný aydýnlatýrken bir günümüze daha elveda demiþiz acaba; o saflýðýmýz duruyor mu güneþin öpücüðünde? acaba; Karadeniz o güzellikleri de yuttu mu eskilerde? acaba; eriyip maziye bir hediye damlasý mý oldu anýlarýmýz? acaba; damla damla mý eriyor her saniye de canlarýmýz? ýslak bir damlayý misafir etti sararmýþ fotoðraf gözpýnarlarým sýzlayýp ýslanmýþ istemeden uzansam tutacakmýþ gibiyim anýlarýmý bir arkadaþým selam veriyor uzaklardan sessizliðin en acý yanýnda kahroluyorum bilmiyorum çocukluðumu hakkýyla yaþamadým diye mi? yoksa ölüme yaklaþtýðýmý hissettiðim için mi aðlýyorum...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.