Bir sevdâ peþinde kaybettim yolu,
Güneþ görünmüyor bu sefil yerde.
Her yaným ölümcül tuzaklar dolu,
Tanrým, bir ýþýk ver, çýkýþým nerde?
Dört duvar, arasý çýplak ve dümdüz,
Etrafta kudurmuþ pis canavarlar,
Bir kâbustayým ben gece ve gündüz;
Çýðlýðýmý duymaz saðýr duvarlar
Acýlar tenimde yaralar açmýþ
Damarlarýmda saf zehir akýyor,
Beynime zehirli akrepler kaçmýþ
Kalbimde bir diþi yýlan yatýyor
Günah bulutlarý getirmiþ güzler;
Saðnak saðnak döker tüm günahlarý...
Yok günaydýn diyen sevdiðim yüzler,
Özledim, özledim o sabahlarý...
Önümde cehennem; ateþten kafes,
Kader, bana ordan bir yer peyliyor,
Gidiyorum; sanki âþinâ bir ses,
Gaipten bana bir þarký söylüyor...
Burasý, yazgýmýn bilmem, neresi,
Tanýdýðým yüzler, bir bir soluyor.
Zamaný söylesin hemen birisi,
Ecele söz verdim, vaktim doluyor...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.