Hamsiroz
“Her zaman sýðýnýlacak doðal liman vardýr denizin bir köþesinde.” hOça
Güneþin dýþýnda gri öfke,
Rüzgar uçtu, art arda dalga artýþýnda kotra
Ölümü kabul hayatý ret doldurur yelken,
Dün ki mavilikte kayboldu dingin vücudumu okþayan dalga…
Geceye düþen kâbus seslerine sürükleniþim,
Kayýp savaþýn öfkeli homurtusuydu dalgalarýn güverteye savurduðu damlalar,
Dümen kaslarýma saldýrýyor, aklým emirde direnmede,
Deniz kötü taraflarýný devleþtirdi iyi masallara inat.
Ýçime çöken dipsiz girdapta nefessiz kalýþlarýma çekiliyorum.
Martý çýðlýklarýna sessizliðimi gömdüm korkularýmda kollarým,
Saçlarýmý kamçýlýyor kan ýslak büyücü sözleri,
Uzakta hayaline dokunduðum ölü deniz fenerim.
Umut;
Biliyorum gök her zaman fýrtýna üretmez
Ve dingin sular, pupa yelken hep ardýmda deðil, ulaþacaðým
Günü yine yakalamalýyým sýnýrsýz ve mutlu bakým odalarýnda.
Direndim;
Yorgun atlarýn çektiði savaþ arabalarýna yükledim öfkeyi
Bütün azgýn dalgalarý topladým, attým altýn þafaða.
Ýnsaným ya; daha neler yaptým aklýmýn kývrýmlarýnda…
Bin kadýrga gücüyle karanlýðý delen kotram
Artýk salýnýyor yüzlerce yýlda koruduklarýyla yaþayan koyda,
Hamsiroz da…
hOça 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.