Belli ki yokluðum yaramýþ sana Bir hoþluk, güzellik gelmiþ sîmana Bitevî gün doðmuþ desem hizana Hüsrana kapýlmak istemiyorum O yüzden yakýþmýþ diyemiyorum
Zamanla kurur mu, kurur bu nehir Ebedî gözümde kalmaz ya esir Belki de böylesi daha iyidir Diyerek yaþýmý azat eyledim Mamafih umuda fýrsat eyledim
Uzaktan bakmakla yetinen beni Var iken tasavvur etme nedeni Bir kere yerime koysaydýn seni Görürdün hâlimi külliyen acý Daðlarken içimi hasret kýrbacý
Aklýmýn bir ucu kalsa da dünde Kocaman hiçmiþim meðer gözünde Kadere, sevinç de dâhil hüzün de Sýrasý geleni yaþamak varken Ýsyana ne hacet durup dururken
Teselli istemem kimseden aman Ýkiyle ikiyi çarptýðým zaman Sonucu ortada, gerisi yalan Kapýmý açsam da bendine kadar Bir bakýp çýkarsýn kendine kadar…..
Aðustos/015/NÜS
Sosyal Medyada Paylaşın:
NÜS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.