Hayır değil şerdeyim

Ne mümkün anlamasý, herkes gaflet içinde,
Telaffuzlar tehditkar, nefret kokar her deyim.
Haktan mahrum kalanlar, Hakký arar niçinde,
Dört bir yaným çevrili, hayýr deðil þerdeyim,
Her türlü iðrençliðin, kol gezdiði yerdeyim...

Yok olmuþ mahremiyet, kalmamýþ bir önemi,
Þehvet yüklü hayaller belden aþaðý indi.
Baþladý arsýzlýðýn çýðýr açan dönemi,
Belli ki mücadele anlýk zevkler içindi,
Fark etmedi hiç vakti; sabah, öðle, ikindi...

Maneviyatýn ruhu can çekiþmiþ kim takar,
Çaða ayak uydurma gayretinde tüm gençlik.
Kýzýmýz yarý çýplak, oðlumuz küpe takar,
Yabancý kültürlerde arandý durdu denklik,
Bakýþlarda körlük var, görülenler tek renklik...

Akýl almaz hal aldý ticaret gün geçtikçe,
Ýlle de para dendi, her yol mübah sayýldý.
Helal haram ayrýmý göz ardý edildikçe,
Yan cebime koy ruhu köþe bucak yayýldý,
Doðruluk çizgisinden günden güne kayýldý...

Saðý solu hepsi bir, muhafazakârý da,
Fütursuz demeçlerle böldüler hep milleti.
Görünüþte çoðunda devlet ahlaký var da,
Bazýlarý halkýna reva gördü zilleti,
Meðer ne çok sevmiþler kibir denen illeti...

Karýþ karýþ ekildi, adý nefret mahsulün,
Biç biç bitmiyor Rabbim, bu nasýl bir bereket.
Bilmiþ çok memlekette, gereði yok tahsilin,
Kitlelere ulaþtý bölücü her hareket,
Kimi hürriyet dedi, kimi ya sev ya terket...

Abdullah Ataþ
Sosyal Medyada Paylaşın: