artýk yetti diyebileceðim günün tam kýyýsýndayým. özlediðim þeyleri payalaþamadýðým insanlar var artýk. yaþam merdivenlerimin en son basamaðýnda acýlarýn en kabasýný yaþýyorum. ’býktým ve usandým’demek istemiyorum,hissettirmek istemiyorum yaþatmak istemediðim için. en çok ’sen’i özledim. bana kýzdýðýn günleri,bana sevdirdiðin müziði sabahlara kadar dinlerken senin göremediðim güzel gözlerini hayal ederek sevinirken çektiðim hüzünleri özledim.hiç bir eyi özlemek bu kadar sevindirmemiþti beni. sýcak yaz akþamlarýnda ’ sana merhaba’ deyip hiç cevap alamadýktan sonra ’:) ’ gülümsemeyi bana yollamaný özledim. sana düzinelerce sevgi cümleleri kurulurken ne kadar güzel yazýlýpta bana hiç inandýrýcý gelmediklerini söyledikten sonra bana kýzarak gittiðin anlarý özledim. herþeyi özledim, kendimi,seni,seni bana sevdiren gizliliðini,herþeyi özledim en çok ta,bana BOB DYLON’u sevdirmeni ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
paul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.