JANUS’UN SÖYLENMEMİŞ ŞİİRİ

Ey asil Roma, ey yakýlmýþ kentin halký
Beni küllerin þahidi olarak mý diktiniz
Bir tanrýysam, nasýl olur da sesim yok
Ýki yüzüm de ruhsuz duvarda sancýlý

Gelirdiniz, örttüðünüz acýlarý ufalarak izlerdim
Ayrýlýrken biriktireceðiniz aðrýlarý da sezerdim
Gülerdiniz de ne kadar sevinirdim
Ben Janus, sesim kalbinizin yankýsý
Çok uzatýrdýnýz uzamda hafif sözleri
Ama hep susardýnýz konuþulacak þeyleri
Ölüler gibi dalgýndýnýz da beni kutsadýnýz
Bana sunaklarda adaklar yaktýnýz
Ne kadar susacaktým bilmezdiniz
Beni çaresizliðinize bir avuntu olarak mý diktiniz

Ben Janus
Bir heykeltýraþ ve bir söylenceden doðma
Üþüyen kentlerin sözde Ocaðý
Ellerim duvar, gövdem sokulduðunuz boþluk
Yüreðinizde boðazlayamadýðým kahýrlar
Hep susardým, bir güceniklik sanýrdýnýz
Topraðýn kana doymasýný beklerdim esenlik için
Sonra baðýrmak isterdim kentler yýkýlýrken
Ey rüzgâr yetiþ, bana biraz ses ver
Dilsizlere ve saðýrlara yarayacak bir nefir
Ey yaðmurlar inin, aðlamam gerek
Dilsiz bir tanrýyý o þeyler umursamazdý
Ben güzel olasýlýklarýn tanrýsýný beklerdim
Beni bir bekleyiþ olarak mý diktiniz

Ben Janus, çýkmazlarýn iki yüzlü tanrýsý
Sesim bir yanký, ellerim düþük olasýlýklar
Ey asil Roma, ey yakýlmýþ kentin halký
Beni neden aczden ve mermerden yarattýnýz

Sosyal Medyada Paylaşın: