Bir bayrak dalgalanýr,
Trabzonspor bayraðý,
Hemde Suruç’ta,
Hemde Kürt ilçesinde,
Hemde ölümün memleketinde.
Soruyorlar sana:
Ne iþin vardý orda?
-Oyuncak getirdim Kobanili çocuklara.
Oynayacak parklarý da yok.
Onlar bizim çocuklarýmýz.
Bir aðýt duyulur:
Keþke senin yerine biz ölseydik,
Ölüme alýþýðýz,
Ailene ne diyeceðiz þimdi?
Bizim için geldin, bizim için öldün,
Nasýl bu yükü taþýyacaðýz?
Bir ses daha duyulur:
-Pis terörist! Geber diðerleri gibi.
Aþaðlýk serseriler, canýnýz cehenneme!
Vatan hainleri!!!
Geldiðin yer çorak toprakla,
Kýzgýn güneþin memleketi,
Çamurla parke taþýnýn karýþtýðý yer.
Baygýn otlarla çekirgelerin savaþtýðý yer.
Geldiðin yer, Suruç. Þahadet yerin.
Ölümsüzleþtiðin yer.
Yüreðimizin maðmasý taþtý acýnla.
Yaktý Urfa’yý, Diyarbakýr’ý, Kobani’yi.
Eritti içlerinde aysberg büyüklüðünde kötülük taþýyanlarý.
Yaktý Türkçe bilmeyen analarýn baðrýný.
Rahat uyu mavi göklerin, yeþil daðlarýn,
Asi dalgalarýn çocuðu.
Rahat uyu,
Yarým býraktýklarýn boynumuzun borcudur.
Yunus YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.