Ýki cümle kurmasýný bilmez; Her þeyi bildiðini sanýr pezevenk. Ýki kitap okumaz, Okuyaný yerden yere vurur pezevenk. Vatan nedir? Sorsanýz; Vatan; karý kýzdýr, der pezevenk. Polise, askere savaþ der, Kendisi face’de yorum atar pezevenk. Herkesi saðduyuya çaðýrýr, Kendisi ortalýðý karýþtýrýr, pezevenk. Nerden nereye gideceðini bilmez, Millete akýl satar, pezevenk. Komþusu açlýktan ölür, Kendisini hayýrsever ilan eder pezevenk. Kendi insanlýðýndan taviz vermez, Karþýsýndakini köpek yerine koyar pezevenk. Milletin karýsýna, kýzýna bakar, Namusundan taviz vermez pezevenk. Kendisi alkol tüketir, Tüketene dinsiz der pezevenk, Kendisi namaz kýlmaz, Namaz kýlmayanlara sarar pezevenk. Caminin yolunu bilmez, Her yere cami ister pezevenk. Gelen gidene küfür eder, Çocuðuna saygýlý ol der pezevenk. Yoldan gider yere tükürür, Tükürene küfür eder, pezevenk. Karýsýný dövene söver, Kendisi karýsýný döver pezevenk.
Yunus YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ararat07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.